Index librorum prohibitorum

Dr Index librorum prohibitorum („Verzaichniss vu da verbootana Biacher“, kurz àui Index Romanus, „reemischer Index“) ìsch a Verzaichniss vu dr reemischa-n-Inkwisizioon, wu fìr jeeder Kàthooliker d’ Biacher uffglischtet hàt, wo s’ Laasa vun’na àls schwaara Sìnda gulta hàt. Waagem Laasa vu mancka Biacher hann d’ Glàuiwiga sogààr exkommuniziart därfa wara. ’S hàt àui àndra Lischta vu verbootana Biacher ghàà, wia zem Biischpììl dr Index vu dr schpàànischa Inwkisizioon odd’r d’ Indices vun ainzelna Üniwärsiteeta.^[1]

Dr Index Romanus ìsch zem äärschta Mol ànna 1559 ärschììna. S’ lätschta-n-Üssgààb ìsch ànna 1948 ärschììna un ànna 1962 ärgänzt worra; doo drìnn sìnn 6000 Biacher glischtet gsìì. Dr Index ìsch noh-n-em Zwaita Vàtikàànischa Konziil ànna 1965/66 nìmm veräffentligt worra.^[1][2]

1. ↑ ^{1,0 1,1} üss’m Àrtìkel Index librorum prohibitorum ìn dr hoochdiitscha Wikipedia ìwwernumma.
2. ↑ D’ Verordnunga vu dr Glàuiwakongregàzioon fìnda m’r ìn AAS 58 (1966), S. 1186. Lütt Heribert Heinemann (Schutz der Glaubens- und Sittenlehre. In: Joseph Listl u. a. (Hrsg.): Handbuch des katholischen Kirchenrechts. Pustet, Regensburg 1983, ISBN 3-7917-0860-0, S. 567–578): „Die kirchlichen Bücherverbote (c. 1399 CIC/1917) [wurden] abgeschafft und die Strafen, die auf Grund dieser Verbote eingetreten waren (vgl. c. 2318 CIC/1917), aufgehoben.“ Vgl. Georg May: Die Aufhebung der kirchlichen Bücherverbote. In: Karl Siepen [u. a.] (Hrsg.): Ecclesia et ius: Festgabe für Audomar Scheuermann […] Schöningh, Paderborn u. a.: 1968, S. 547–571.